dag vier
Door: Sabine
Blijf op de hoogte en volg Sabine
25 Augustus 2006 | Indonesië, Batavia
Eerst wil ik iedereen bedanken voor de super leuke reacties!!!!!!! Heerlijk om te lezen en ik moest er ook wel om lachen. Ik zit weer in een internetcafe, nu wel op een stoel....want ik ben in Semarang. Net met Anna van Ungaran met een minibusje naar hier gereden. Dat is wel een ervaring. Gelukkig kon ik zitten, voorin, met drie andere mensen. Je moet er wel tegen kunnen om tegen andere mensen aangepropt te zitten, want het hele busje moet natuurlijk vol. De rit van een uur was erg duur.....20 cent, voor ons allebei. Tja, dat is Indonesia.
Gisteren voor de eerste keer Puji ontmoet op het kantoor van IIWC. Hmm, het was erg hectisch en eigenlijk was het alleen maar voorstellen en uitleggen wat er in het contract staat met de universiteit....maar dat gaat hier heel anders. Langzamer, maar dat heeft toch ook wel zijn charmes. Oke, ma en di ga ik proef lesgeven. Dan wordt ik meteen voor de leeuwen gegooit. Het is hier in Semarang. Mag dus in het weekend me gaan voorbereiden. Dan wo vrij en do naar Tegal.
Maar eerst wil ik eigenlijk jullie vertellen over wat ik hier zie. Brommers met 4 personen erop, waarvan twee kleine kindjes, zonder helm. En hier is het niet zo netjes rijden als in NL. Verkopers komen met handkarretjes langs. Ieder met een eigen geluid. Dat kan een fluitje zijn, of met twee stokjes op elkaar slaan. Ze verkopen dan chips, of nasi of iets anders.
Als je je auto wilt parkeren dan staat er iemand met fluit en vlaggetje te wijzen naar een plek waar je kan parkeren. En als je dan weer gaat betaal je die persoon 1000 rupiah's . 10 cent.
Gisteren met Havedz bij de Pizza Hut gegeten. Dat is heel vreemd. Echt een Amerikaanse tent...maar dan vol met Indonesiers. Alles de mensen die goed verdienen, want 5 euro voor een pizza en twee frisdranken is erg duur hier. De ober vroeg me in het Engels of ik wilde roken....vond dat een vreemde vraag, maar volgens mij wilde hij laten zien dat hij Engels kon.
Er is zoveel te vertellen. Arm en rijk....dat is ook zo iets. Mensen in een mini huisje die op een mat op de grond slapen. Er is daar maar 1 kamer en dan de bijna paleizen waar de rijken wonen. Zo krom en anders dan bij ons. Ik kijk hier echt mijn ogen uit en vind het nog steeds geweldig. Mensen blijven me aanstaren. Maar de meeste lachen wel en zeggen hallo terug. Soms begint er iemand tegen me te praten en dan kijk ik Anna aan met een blik van...huh?
Goed, ik moet er maar weer een eind aan maken, anders zitten jullie over een uur nog te lezen. Hopelijk de volgende keer een paar foto's erbij.
Gisteren voor de eerste keer Puji ontmoet op het kantoor van IIWC. Hmm, het was erg hectisch en eigenlijk was het alleen maar voorstellen en uitleggen wat er in het contract staat met de universiteit....maar dat gaat hier heel anders. Langzamer, maar dat heeft toch ook wel zijn charmes. Oke, ma en di ga ik proef lesgeven. Dan wordt ik meteen voor de leeuwen gegooit. Het is hier in Semarang. Mag dus in het weekend me gaan voorbereiden. Dan wo vrij en do naar Tegal.
Maar eerst wil ik eigenlijk jullie vertellen over wat ik hier zie. Brommers met 4 personen erop, waarvan twee kleine kindjes, zonder helm. En hier is het niet zo netjes rijden als in NL. Verkopers komen met handkarretjes langs. Ieder met een eigen geluid. Dat kan een fluitje zijn, of met twee stokjes op elkaar slaan. Ze verkopen dan chips, of nasi of iets anders.
Als je je auto wilt parkeren dan staat er iemand met fluit en vlaggetje te wijzen naar een plek waar je kan parkeren. En als je dan weer gaat betaal je die persoon 1000 rupiah's . 10 cent.
Gisteren met Havedz bij de Pizza Hut gegeten. Dat is heel vreemd. Echt een Amerikaanse tent...maar dan vol met Indonesiers. Alles de mensen die goed verdienen, want 5 euro voor een pizza en twee frisdranken is erg duur hier. De ober vroeg me in het Engels of ik wilde roken....vond dat een vreemde vraag, maar volgens mij wilde hij laten zien dat hij Engels kon.
Er is zoveel te vertellen. Arm en rijk....dat is ook zo iets. Mensen in een mini huisje die op een mat op de grond slapen. Er is daar maar 1 kamer en dan de bijna paleizen waar de rijken wonen. Zo krom en anders dan bij ons. Ik kijk hier echt mijn ogen uit en vind het nog steeds geweldig. Mensen blijven me aanstaren. Maar de meeste lachen wel en zeggen hallo terug. Soms begint er iemand tegen me te praten en dan kijk ik Anna aan met een blik van...huh?
Goed, ik moet er maar weer een eind aan maken, anders zitten jullie over een uur nog te lezen. Hopelijk de volgende keer een paar foto's erbij.
-
25 Augustus 2006 - 08:11
Barend:
Hoi zus.
Ik hoop dat je nog lang over deze 'bezienswaardigheden' mag verbazen. Ze geven een extra dimensie aan je avontuur en houden je alert. Zodra je begint te merken dat het allemaal 'gewoon' begint te worden ga je ook minder dingen 'zien'.
Ik ken je ervaringen omdat ik ze zelf ook in Nigeria, Cameroun en Chad opgedaan heb.... Heb jij al 3 mensen op één brommer gezien? waarschijnlijk wel. Maar ... die ook nog een halve koe op het stuur hadden liggen?
Met plezier lees ik je 'dagboek' en hoop dat je ons van je verdere avonturen op de hoogte houdt.
Lieve groeten, BaGele -
25 Augustus 2006 - 12:32
Limbobelg:
ha die Bien,
Héérlijk.
Ik ben gewoon weer even daar. Zoveel herkenning in je verhaal dat ik de lucht zelfs ruik.
Wat een (eerste)indrukken doe je zo op en dat zal voorlopig nog wel blijven met alles wat het land te bieden heeft.
Wat een wereld van verschil.
Ik vind het nog steeds heel gaaf dat je die stap hebt gezet, mis wel je zijn en je humor hier en het ff lekker tegen je aan kakelen....
Vrijdagmiddag in Eindhoven... verder hoef ik denk ik niets uit te leggen! Geniet van het leven.
Heb je al kennis met een Doerian/Durian gemaakt?
grtz
Dorette -
25 Augustus 2006 - 13:41
Fabiola:
Hey Bien
Geweldig zoals jij alles opschrijft. Het is net of je zo tegenover me zit en het zit te vertellen.
Ik lees je stukjes met plezier en kijk nu al uit naar je volgende.
Succes
Fabiola
-
26 Augustus 2006 - 07:29
Diana:
Hoi Bientje,
Ja geweldig om het alemaal te lezen , ik print het uit en laat het aan mijn ouders lezen die vinden het ook helemaal geweldig. Moeder nel vroeg zelfs of ze het toch wel kon volgen als wij weg waren dus ik heb haar het adres van je weblog gegeven.Zie hoeveel fans je krijgt via via!!Veel sucses op je eerste werkdag.
Heel veel liefs Diana -
26 Augustus 2006 - 09:12
Tante Marijke:
Lieve Bien,
Het lijkt wel of je China beschrijft! Heb dezelfde ervaringen gehad, vooral het verkeer en verschil tussen arm en rijk. Al hadden ze wel allemaal werk! Op elke meter stond er iemand de straat te vegen, dat is het communisme, weet niet wat daar het beste is.
Geniet van alles, dikke kus
-
28 Augustus 2006 - 18:13
Den, Deb, Sarah En Ka:
We zijn blij dat het goed bevalt en dat je het leuk hebt. Wij willen graag weten hoe het vorderd met de mandi en of je het gat in de grond al vol hebt. Dennis gokt op een week...! Sarah wilde ook nog iets zeggen, maar dat was onverstaanbaar. Het typen ging ook niet zo goed. Groetjes en een dikke knuffel van Den, Deb, Sarah en Ka -
28 Augustus 2006 - 20:41
Imke:
hey bien,
echt super om jou verhaal te lezen.. en nu realiseer ik me dat ondanks dat ik het probeer ik de aller kleinste dingen gewoon vergeet op te schrijven... er is ook zoveel te zien hier in Guate... tja en hoewel er overeenkomsten zijn toch echt heeel anders dan bij jou... meid succes met je eerste lessen engels.. weet dat je het kunt!!
liefs Imke -
28 Augustus 2006 - 21:14
Tante Ger:
Erg spannend Bien,ben erg benieuwd hoe je eerste werkdag zal zijn!zo ver weg en toch zo dichtbij.
t.Ger. -
29 Augustus 2006 - 19:14
Annemarie:
Dag Sabine,
Erg leuk om je verhalen vanaf hier te lezen. Ik ben erg benieuwd hoe je eerste dagen les geven je vergaan zijn. Veel succes en plezier daar!
Liefs Annemarie -
30 Augustus 2006 - 03:58
Anna:
He schat ik lees nu pas je verslagen want ik maak het natuurlijk ook van dichtbij mee he, joh ben er al helemaal gewend aan dat je er bent en nu vertrek je morgen alweer naar Tegal! Jaha ga je nog missen joh... Ben héél benieuwd hoe Tegal zal zijn!! En ik kom je opzoeken hoor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
