vervelend
Door: Sabine
Blijf op de hoogte en volg Sabine
11 December 2006 | Indonesië, Tegal
Ik had de week in Semarang toch wel iets anders voorgesteld. Ik was vrijdag met een collega erheen gegaan, met de trein. Weer een belevenis, maar het ging prima. In Semarang werd ik door Keyko opgehaald. Wel leuk om haar weer te zien. We zijn naar de mall gegaan en op het grote plein voor de mall was er een actie tegen aids. En daar stonden mensen van IIWC, mijn organisatie.
Die weer gezien en gesproken.
Zaterdag rustig aan gedaan en zondag met Anna en Havedz mee naar de paarden. Het was rond de middag dat ik een vreemd gevoel in mijn tenen kreeg. Ik dacht dat ik ze misschien overbelast had met naar de wc gaan. Dus verder niet meer veel over nagedacht.
Die avond ging Anna haar kleding passen. Leuk hoor!! Echte Javaanse kleding. Heel mooi.
Ik ben een beetje de dagen kwijt, maar in ieder geval begon ik me toch een beetje zorgen te maken, want niet alleen mijn tenen waren gevoelloos, ook mijn vingers. Dus ik ben in Semarang naar een ziekenhuis gegaan. Ik werd onderzocht door de dokter en zou de volgende dag een EMG onderzoek krijgen. 's Avonds werd het alleen maar erger en zijn we terug naar het ziekenhuis gereden. Ik werd toen opgenomen. Meer om mij gerust te stellen. Anna en Havedz bleven op de bank in de kamer slapen!! Wat een vrienden!!
De volgende dag om 11 uur op naar het onderzoek. Ik wens dat echt niemand toe. Met stroomstrootjes kijken of je zenuwen het doen.....1 1/2 lang!!! Wat deed dat zeer!!! Ik was helemaal kapot na het onderzoek.
Goed, het resultaat is dat ik Guillain Barre Syndroom heb. Kijk zelf maar op het internet wat het is, maar leuk is het niet.
Ik kon donderdag het ziekenhuis weer uit en was gelukkig op tijd bij de bruilofd van Anna en Havedz. Ze zagen er heel mooi uit en ik vond het een super ervaring.
Zaterdag middag ben ik weer terug gegaan naar Tegal en nu slaap ik lekker in een hotel. Ik heb heel veel energie verloren en heb weinig kracht in mijn benen. Ben snel moe en heb veel pijn....lang leve de paracetamol (die hier nog eens heel goedkoop is).
Ondertussen komt het gevoel in mijn vingers en voeten en puntje van mijn tong weer langzaam terug. Het duurt nog wel een paar weken voordat het over is.
Gisteren de manager van het hotel onmoet waar ik slaap. Leuke vent die een hele tijd in Australie heeft gewoont. Het klikte meteen. We zijn gisteren middag nog naar Guci gegaan. Hete waterbronnen ongeveer een uur van Tegal. Ik kan je vertellen dat het mijn lichaam heel veel goeds heeft gedaan. Het was heerlijk!!! Daarna pizza gaan eten bij de Pizza Hut. Een fijne dag dus.
Morgen ga ik een uurtje naar de uni. Kijken of het me lukt om in ieder geval even aan de mensen uit te leggen wat ik heb. Ik kan niet op mijn brommer rijden, maar gelukkig kan iemand me op komen halen.
En dan mag ik woensdag weer naar Pemalang voor mijn visum....je blijft hier bezig.
Goed, ik ga weer, vond het al knap dat ik dit allemaal getypt heb met die gekke vingers van me.
Die weer gezien en gesproken.
Zaterdag rustig aan gedaan en zondag met Anna en Havedz mee naar de paarden. Het was rond de middag dat ik een vreemd gevoel in mijn tenen kreeg. Ik dacht dat ik ze misschien overbelast had met naar de wc gaan. Dus verder niet meer veel over nagedacht.
Die avond ging Anna haar kleding passen. Leuk hoor!! Echte Javaanse kleding. Heel mooi.
Ik ben een beetje de dagen kwijt, maar in ieder geval begon ik me toch een beetje zorgen te maken, want niet alleen mijn tenen waren gevoelloos, ook mijn vingers. Dus ik ben in Semarang naar een ziekenhuis gegaan. Ik werd onderzocht door de dokter en zou de volgende dag een EMG onderzoek krijgen. 's Avonds werd het alleen maar erger en zijn we terug naar het ziekenhuis gereden. Ik werd toen opgenomen. Meer om mij gerust te stellen. Anna en Havedz bleven op de bank in de kamer slapen!! Wat een vrienden!!
De volgende dag om 11 uur op naar het onderzoek. Ik wens dat echt niemand toe. Met stroomstrootjes kijken of je zenuwen het doen.....1 1/2 lang!!! Wat deed dat zeer!!! Ik was helemaal kapot na het onderzoek.
Goed, het resultaat is dat ik Guillain Barre Syndroom heb. Kijk zelf maar op het internet wat het is, maar leuk is het niet.
Ik kon donderdag het ziekenhuis weer uit en was gelukkig op tijd bij de bruilofd van Anna en Havedz. Ze zagen er heel mooi uit en ik vond het een super ervaring.
Zaterdag middag ben ik weer terug gegaan naar Tegal en nu slaap ik lekker in een hotel. Ik heb heel veel energie verloren en heb weinig kracht in mijn benen. Ben snel moe en heb veel pijn....lang leve de paracetamol (die hier nog eens heel goedkoop is).
Ondertussen komt het gevoel in mijn vingers en voeten en puntje van mijn tong weer langzaam terug. Het duurt nog wel een paar weken voordat het over is.
Gisteren de manager van het hotel onmoet waar ik slaap. Leuke vent die een hele tijd in Australie heeft gewoont. Het klikte meteen. We zijn gisteren middag nog naar Guci gegaan. Hete waterbronnen ongeveer een uur van Tegal. Ik kan je vertellen dat het mijn lichaam heel veel goeds heeft gedaan. Het was heerlijk!!! Daarna pizza gaan eten bij de Pizza Hut. Een fijne dag dus.
Morgen ga ik een uurtje naar de uni. Kijken of het me lukt om in ieder geval even aan de mensen uit te leggen wat ik heb. Ik kan niet op mijn brommer rijden, maar gelukkig kan iemand me op komen halen.
En dan mag ik woensdag weer naar Pemalang voor mijn visum....je blijft hier bezig.
Goed, ik ga weer, vond het al knap dat ik dit allemaal getypt heb met die gekke vingers van me.
-
11 December 2006 - 13:06
Karin:
Bien dat was wel schrikken hoor!! Blij dat je goed werd opgevangen door Anna en Havedz. Mooie foto's van de bruiloft. Hier niks nieuws te melden. Dikke kus K -
11 December 2006 - 14:39
Tante Marijke:
Lieve Bien,
Moet nog even opzoeken wat het is, maar wat ontzettend eng om te horen! Gelukkig knap je weer wat op. Hou je Taai meis! Wat een mooie bruid, een echte beauty, fijn trouwens, dat zij zo bezorgd warenVeel liefs en pas op -
13 December 2006 - 08:57
Tante Ger:
Lieve Bien,
Wil je jezelf goed in de gaten houden!!!!
En niet te veel hooi op je vork nemen.
het is wel fijn dat je goede vrienden hebt.
De foto.s zijn heel mooi, en wat zien ze er geweldig uit.
Bien take care,
liefs van ons allen,maar vooral dikke kus,
tante Ger. -
13 December 2006 - 11:59
Karin:
Via de telefoon B. Kan je nu overal in de gaten houden. X -
14 December 2006 - 13:48
Janiek:
vervelend is licht uitgedrukt. Ik heb net op internet zitten neuzen en het is geen kattepis zeg !! Ik ben heel benieuwd hoe het nu met je gaat ? Laat snel weer wat van je horen dikke kus en hou je taai. -
14 December 2006 - 15:51
Mirei:
Jeetje miena Bien, da's nogal wat. Hopelijk komt het allemaal snel goed met je. Goed op jezelf passen hoor! Ik heb niet zo veel tijd om te computeren dus ik lag een aantal berichten achter. Je maakt wel heel aparte dingen mee zeg (om van dit laatste maar niet te spreken). Hier is alles okidoki. Steef en ik hebben een huis gekocht in Breda en in mei krijgt Koen een broertje of zusje!
Dikke zoenen xxx -
15 December 2006 - 18:19
Cun:
Hoi Bien,
Wat een story zeg. Ik ben me echt helemaal 't lep geschrokken! Moet je niet meer doen hoor, zo in den verre van die vage dingen krijgen!!!!! Hoe is het dan nu? Is het iets waarmee je je tijd in Indonesie gewoon kunt blijven of niet??? Ik heb je wel ieder X leuk gemaild, maar was je site adres kwijt, suf hoor, maar nu dankzij mam weer teruggevonden en kan je nou weer volgen. Hoor hopelijk snel van je en hoop dat het iedere dag een stukje beter gaat. Liefs en hele dikke zoen,
Cun -
05 Januari 2007 - 02:23
Anna:
schat ik loop zo achter met de mail dat wet je maar ik lees toch alles hoor, en ik herbeleef je ziekenhuis-avontuur nog maar een keer. Ben ZO blij dat het nu weer beter met je gaat! liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
