weer een ervaring
Door: Sabine
Blijf op de hoogte en volg Sabine
29 November 2006 | Indonesië, Tegal
De examens zitten er bijna op en ik zal blij zijn. Ik ben dan bijna twee weken examinator geweest. Heb in die tijd veel boze blikken van studenten gehad. Ze vonden het namelijk niet leuk als ze mij hadden. De andere leraren zijn niet zo streng...niet mijn probleem...tidak masalah saya!!!!
Goed, die bruiloft. Dat was me iets hoor. Heel anders dan in NL. Toen we aankwamen om 11 uur 's ochtens konden we meteen aan de nasi met sate. Ik had nog niet zo'n honger....
Het bruidspaar kwam wat later, die waren bezig met de zich op te frissen. Zoals jullie misschien op de foto's konden zien, zij had nogal veel make-up op haar gezicht. En echt vrolijk keek ze niet. Maar goed, toen ze eindelijk kwamen gingen ze in een andere ruimte zitten, op een soort troon. Toen gingen ze eten en daarna moesten ze met iedereen op de foto. Geen gezellig geklets, geen gedans, alleen maar zitten en mooi zijn. Niet mijn soort bruilofd...ahum.
Helaas was er ook slecht nieuws deze week. De vader van mijn vriend Ipunk is woensdag overleden. En gisteren was de begravenis. Nou, dat is heel anders dan bij ons. Geen man van de dela die langs komt, geen kaarten die op de post moeten, geen mis. Als je hier streft als moslim dan wordt je thuis opgebaard (maar niet gekoeld!! Geen make-up en geen balsem zooi).
Er blijft dan de hele nacht iemand bij de persoon die overleden is. De volgende dag om 10 uur ging de stoet met mannen naar de moskee. Inclusief het lichaam van de vader van Ipunk. Daar wordt dan gebeden. Daarna lopend naar de begraafplaats. Je moet oppassen, want echte paden zijn er niet. Dus je loopt over de graven. Het lichaam is in een witte doek gewikkeld en wordt zo in het graf gelegt. Geen kist! Dan wordt het een beetje op zijn zij gelegt, zodat het lijkt dat het de grond kust.
Het wordt afgedekt met houten planken en een mat en dan gaat de aarde erover.
Dan wordt er gebeden en dan gaat iedereen naar het huis van de familie.
Veel praten, getreur. Niemand zit op een stoel, iedereen zit op een mat. Niet echt makkelijk om na een uur weer op te staan. Ben het nog steeds niet gewend.
Ik vond het wel heel apart dat ik de enige buitenlander was, en dat ik zo dicht dit mocht meemaken.
Verder heb ik nog het nieuws dat ik vrijdag naar Semarang ga...eindelijk!!! Ik moet maandag naar mijn organisatie IIWC en donderdag mag ik een soort bruilofd bijwonen, maar dat lezen jullie de volgende keer.
Ik hoop dat ik dan meteen mijn visum weer kan verlengen. Maar ik moet morgen eerst naar Pemalang. Het is een heel gedoe en ik heb geen zin om het uit te leggen.
Ik ga in iedere geval een hele week naar Semarang, kan dan lekker bijkleppen met Anna.
Oke ,dat was het weer....iedereen bedankt voor de leuke reacties. Dat doet me echt goed!!!
Goed, die bruiloft. Dat was me iets hoor. Heel anders dan in NL. Toen we aankwamen om 11 uur 's ochtens konden we meteen aan de nasi met sate. Ik had nog niet zo'n honger....
Het bruidspaar kwam wat later, die waren bezig met de zich op te frissen. Zoals jullie misschien op de foto's konden zien, zij had nogal veel make-up op haar gezicht. En echt vrolijk keek ze niet. Maar goed, toen ze eindelijk kwamen gingen ze in een andere ruimte zitten, op een soort troon. Toen gingen ze eten en daarna moesten ze met iedereen op de foto. Geen gezellig geklets, geen gedans, alleen maar zitten en mooi zijn. Niet mijn soort bruilofd...ahum.
Helaas was er ook slecht nieuws deze week. De vader van mijn vriend Ipunk is woensdag overleden. En gisteren was de begravenis. Nou, dat is heel anders dan bij ons. Geen man van de dela die langs komt, geen kaarten die op de post moeten, geen mis. Als je hier streft als moslim dan wordt je thuis opgebaard (maar niet gekoeld!! Geen make-up en geen balsem zooi).
Er blijft dan de hele nacht iemand bij de persoon die overleden is. De volgende dag om 10 uur ging de stoet met mannen naar de moskee. Inclusief het lichaam van de vader van Ipunk. Daar wordt dan gebeden. Daarna lopend naar de begraafplaats. Je moet oppassen, want echte paden zijn er niet. Dus je loopt over de graven. Het lichaam is in een witte doek gewikkeld en wordt zo in het graf gelegt. Geen kist! Dan wordt het een beetje op zijn zij gelegt, zodat het lijkt dat het de grond kust.
Het wordt afgedekt met houten planken en een mat en dan gaat de aarde erover.
Dan wordt er gebeden en dan gaat iedereen naar het huis van de familie.
Veel praten, getreur. Niemand zit op een stoel, iedereen zit op een mat. Niet echt makkelijk om na een uur weer op te staan. Ben het nog steeds niet gewend.
Ik vond het wel heel apart dat ik de enige buitenlander was, en dat ik zo dicht dit mocht meemaken.
Verder heb ik nog het nieuws dat ik vrijdag naar Semarang ga...eindelijk!!! Ik moet maandag naar mijn organisatie IIWC en donderdag mag ik een soort bruilofd bijwonen, maar dat lezen jullie de volgende keer.
Ik hoop dat ik dan meteen mijn visum weer kan verlengen. Maar ik moet morgen eerst naar Pemalang. Het is een heel gedoe en ik heb geen zin om het uit te leggen.
Ik ga in iedere geval een hele week naar Semarang, kan dan lekker bijkleppen met Anna.
Oke ,dat was het weer....iedereen bedankt voor de leuke reacties. Dat doet me echt goed!!!
-
29 November 2006 - 21:30
Diana:
Hoi Bien, nou je kunt zeggen wat je wilt maar je hebt al bijna heel het leven meegemaakt daar. Wat een speciale dingen. Daar loop je niet tegenaan als gewone tourist. Heel veel plezier met anna.Leuk voor je om haar weer te zien.Liefs Diana -
30 November 2006 - 10:50
Tante Marijke:
Lieve Sabine,
Wel 2 hele verschillende verhalen, eerst een bruiloft, dan weer een begrafenis, maar "that's life". Dus jij bent die strenge nederlandse bij het surveilleren, aha!
Geniet van Semarang en tot de volgende keer,
Liefs, Marijke en Frans -
01 December 2006 - 04:25
Anna:
ja meid je maakt echt te veel mee hoor hoogste tijd om bij te praten. ik zie je vanmiddag ok! -
03 December 2006 - 12:24
Karin:
Hi B,
Hoe beviel het nederlands praten? Heb nu geen stem meer over? En heb je weer een visum gekregen? Sorry je kijgt nu wel wat vragen over je heen maar ben zoals je weet reuze nieuwsgierig naar je gang van zaken daar in Indonesia. Hier business as usual! Gisterochtend terug uit Nairobi met een snotterkop en een zere keel. Hele dag in bed met parcetamol een potje thee met honing en ik kan er weer tegen. Woensdag het jaarlijkse examen. Gelukkig samen met Caroline! Ga de komende dagen flink aan het blokken. Hoor je snel. Dikke kus K -
04 December 2006 - 22:12
Tante Ger:
Lieve Bien,
Ik heb je een St Nicolaas-presentje gestuurd.
Laat me even weten of het allemaal gelukt is van hieruit.Surprise!!!!!!!
liefs van allemaal. -
06 December 2006 - 16:20
Kimmetje:
he bientje, hoest nog met je daaro? hier gaat t wel, heb goed griepje te pakken jak! hier verder dus alles goed, zijn definitieve plannen om samen te gaan wonen met joost! super! hihi, overmorgen alweer jarig jobje! 27 >> oude muts haha~! hoop snel weer iets van je te lezen. dikke kus van Kims
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
